Zorganizowanie oświaty po wojnie nie było łatwym zadaniem. Okupacji nie przeżył bowiem co trzeci nauczyciel. Nie było też szkoły, która nie wymagałaby remontu.
Szczególnie trudnym zadaniem było stworzenie oświaty na ziemiach przejętych od Niemców. Po wojnie nie było tam bowiem ani jednego polskiego nauczyciela, a szkoły były niemal doszczętnie zniszczone. Przeprowadzona w całym kraju rejestracja młodzieży dowodziła, że wszyscy, niezależnie od wieku, garną się do nauki.
Z początkiem 1945 roku również w Złotowskiem zaczęto organizować życie oświatowe. W kwietniu rozpoczął pracę Inspektorat Oświaty w Złotowie. Władze terenowe zostały zobowiązane do tworzenia takiej sieci szkół, by każde dziecko miało możliwość ukończenia siedmioklasowej szkoły powszechnej. W tym celu należało przysposabiać poniemieckie obiekty szkolne. Organizatorami pierwszych placówek szkolnych mieli być nauczyciele polskich szkół okresu międzywojennego, którzy powrócili z obozów koncentracyjnych i jenieckich bądź przybysze z sąsiednich województw – poznańskiego i bydgoskiego.
Zorganizowanie szkoły w Lipce powierzono Fulgentemu Młodzianowskiemu, który w pierwszych dniach maja powrócił w rodzinne strony z niemieckiej niewoli, a przed wojną był kierownikiem szkoły w Cerkwicy Małej.
Wójt gminy Lipka, Ignacy Jackowiak, oddał do dyspozycji kierownika szkoły 15 osób, które przez dwa tygodnie, od świtu do zmroku, pracowały przy porządkowaniu poniemieckiego budynku szkolnego.
Sam budynek szkoły był poważnie uszkodzony i zanieczyszczony. W takim samym stanie znajdował się również budynek mieszkalny, a sala gimnastyczna zupełnie zniszczona przez pożar. Cała społeczność wsi entuzjastycznie zabrała się do prac porządkowych. Sam kierownik jeździł i szukał materiałów potrzebnych do remontu. Z pomocą dzieci szkolnych usuwał ślady walk z budynku i dziedzińca szkolnego.
14 maja 1945 roku nastąpiło uroczyste otwarcie i poświęcenie szkoły przez księdza Wiktora Domachowskiego, proboszcza z Zakrzewa, ponieważ w Lipce jeszcze księdza nie było.
Mała gromadka dzieci i miejscowej ludności zebrała się na boisku szkolnym. Krótkie przemówienie wygłosił wójt, pan Jackowiak, wręczając klucze kierownikowi, panu Młodzianowskiemu. Ksiądz Proboszcz poświęcił szkołę i boisko szkolne, a następnie odprawił Mszę św. w sali szkolnej. Po nabożeństwie wygłosił piękne przemówienie pan Kowalski Józef, inspektor szkolny ze Złotowa. Na zakończenie uroczystości wpisali się zaproszeni goście do księgi pamiątkowej.
Po uroczystym otwarciu przystąpiono ponownie do prac remontowych. W tym celu została zorganizowana drużyna robotnicza złożona z ludności niemieckiej, a pracująca pod bezpośrednim nadzorem Polaka, byłego wójta. Naprawiano dachy, mury, ściany i parkany.
Reformy ustrojowe, przeprowadzone w Polsce po drugiej wojnie światowej, stworzyły zupełnie nowe możliwości w dziedzinie udostępnienia oświaty całemu społeczeństwu. Zlikwidowano podział szkoły powszechnej na trzy stopnie organizacyjne, a tym samym zniesiono w szkołach I i II stopnia klasy dwu- i trzyletnie. Wszędzie wprowadzono zasadę jednoroczności klas. Z początkiem roku szkolnego 1945/46 w Lipce została zorganizowana sześcioklasowa szkoła podstawowa. Do jej obwodu należały wówczas następujące miejscowości: Lipka, Batorowo, Nowe Batorowo, Stare Gronowo, Nowe Gronowo, Czyżkowo i Osowo. 1 września 1945 roku do szkoły zapisanych było 144 uczniów. Ruch uczniów w ciągu roku był duży, ponieważ przybyło ich 111, a ubyło 45. Fakt ten związany był z dużą migracją społeczeństwa i akcją zasiedlania Ziem Odzyskanych. Wśród uczniów byli 16-latkowie, jak i tacy, którzy mieli 6-7 lat. Początkowo uczono wszystkiego naraz, aby wysondować, kto jaki poziom prezentuje i przydzielić do odpowiedniej klasy. Uczniowie oceniani byli z następujących przedmiotów: sprawowanie, religia, język polski, historia, geografia, przyroda, matematyka, rysunek, prace ręczne, śpiew i wychowanie fizyczne. W ostatnim dniu roku szkolnego szkoła liczyła 210 uczniów. Z tej liczby 5 ukończyło szkołę, 175 otrzymało promocję, a 30 pozostało na drugi rok w tej samej klasie. W roku szkolnym 1946/47 szkoła w Lipce była już pełną 7-klasową szkołą, a ruch uczniów w ciągu roku nie był już tak znaczny. Jednocześnie zaczęła się utrwalać w szkole praktyka promowania uczniów zdolnych w ciągu roku do klas programowo wyższych. Dawało to szansę ukończenia szkoły w przyspieszonym trybie. Zakończenie roku szkolnego poprzedzone było egzaminami końcowymi. Odbywały się one w poszczególnych klasach w obecności tzw. czynnika społecznego, czyli wójta gminy, komendanta MO, przewodniczącego GRN, działacza partyjnego. Egzaminy trwały zwykle kilka dni i obejmowały wiedzę z wybranych przedmiotów nauczania. Już w maju rozpoczynały się powtórki, a uczniowie, którzy nie utrwalili zdobytej wiedzy, nie byli dopuszczani do zdawania. Ci, którym nie powiodło się na egzaminie, mogli zdawać poprawkę po wakacjach. W grudniu 1948 roku na Kongresie Zjednoczeniowym uchwalono Deklarację ideową PZPR. Nakładała ona wykonanie wielu zadań oświatowych, w tym całkowitą likwidację analfabetyzmu oraz podniesienie poziomu ideologicznego szkolnictwa poprzez przepojenie go ideami marksizmu – leninizmu. W roku szkolnym 1949/50 wprowadzono nauczanie języka rosyjskiego na poziomie V klasy szkoły podstawowej, a dla uczniów klasy VII nowy przedmiot o nazwie: wiedza o Polsce i świecie współczesnym.
[_/su_spoiler]W 1950 roku przeprowadzono reformę programów nauczania. Odtąd miały być one w całości oparte na marksistowsko-leninowskiej metodzie, a ich celem było wychowanie w duchu socjalistycznym. Nauczyciele mieli informować przede wszystkim o Związku Radzieckim, a podręczniki do historii przetłumaczono z języka rosyjskiego. Szkolnictwo, podobnie jak całe życie publiczne podporządkowane zostało nowej ideologii. W Polsce powoli rodził się stalinizm, jeden z najokrutniejszych okresów w powojennej historii Polski. Zgodnie z „duchem czasu” w szkole w Lipce zaczęto uroczyście obchodzić kolejne rocznice urodzin Józefa Stalina. W związku z tym, że przypadały one 21 grudnia, akcenty bożonarodzeniowe należało przenieść na styczeń. Odtąd mówiło się już nie o choince świątecznej a noworocznej, drzewko ozdabiane było emblematami pokoju i postępu technicznego, nie św. Mikołaj a Dziadek Mróz przynosił dzieciom prezenty. W tym okresie obchodzono też w szkole rocznice utworzenia Armii Czerwonej, urodzin oraz śmierci Włodzimierza Lenina, urodziny Bolesława Bieruta, a nawet rocznicę wybuchu Komuny Paryskiej. Do kalendarza imprez i uroczystości szkolnych na trwałe weszły akademie poświęcone rewolucji październikowej (6.XI) i bitwie pod Lenino (12.X), a także Międzynarodowy Dzień Kobiet (8.III) i Międzynarodowy Dzień Dziecka (1.VI). Rok szkolny 1954/55 zaznaczył się w historii szkoły podstawowej w Lipce tym, że po raz pierwszy liczba oddziałów w szkole była większa niż 7. Do klasy pierwszej trafił bowiem pierwszy rocznik powojennego wyżu demograficznego, czyli dzieci urodzone w 1947 roku. Od tej pory liczba oddziałów systematycznie rosła, w roku szkolnym 1962/63 było ich 14. Październik 1956 roku przyniósł zmiany w strukturach władzy i w całym społeczeństwie. Na fali ogólnej krytyki okresu „błędów i wypaczeń” dokonano również analizy celów i założeń ideologicznych szkoły. Przeprowadzono wówczas reformę programów nauczania i ograniczono polityczną indoktrynację młodzieży, drastyczną zwłaszcza w szkołach podstawowych. W listopadzie 1956 roku w szkole w Lipce nastąpiło ponowne odsłonięcie tablicy pamiątkowej pierwszego kierownika polskiej szkoły w Lipce – Fulgentego Młodzianowskiego. W okresie stalinowskim władze zmusiły kierownictwo szkoły do jej usunięcia. Na krótki okres do szkoły wróciła również religia. W szkole w Lipce została wycofana z planu w roku szkolnym 1952/53. Przywrócono jej nauczanie w IV okresie roku szkolnego 1956/57 i kontynuowano w roku 1957/58. W 1958 roku Władysław Gomułka nakazał usunięcie krzyży ze szkoły, a w roku następnym odwołał, uchodzącego w środowisku nauczycielskim za liberalnego, ministra oświaty - Władysława Bieńkowskiego.
[_/su_spoiler]Podstawą prawną kolejnej reformy szkolnictwa podstawowego i średniego stała się Ustawa z dnia 15 lipca 1961 roku o rozwoju systemu oświaty i wychowania. W zakresie szkolnictwa podstawowego ustawa wprowadzała to, co proponowano już po wojnie – ośmioklasową szkołę podstawową. W dokumencie tym zapisano, że całokształt wychowania młodzieży ma mieć charakter świecki, co oznaczało definitywne usunięcie religii ze szkół. W myśl założeń reformy Ministerstwo Oświaty opracowało nowe plany i programy nauczania. Pojawiły się nowe nazwy przedmiotów: wychowanie obywatelskie zamiast wiedzy o Polsce i świece współczesnym, a zajęcia praktyczno-techniczne zastąpiły za prace ręczne. Przedmiotem nadobowiązkowym mógł być język zachodnioeuropejski, o ile liczba uczniów wyrażających chęć uczenia się go, wynosiła 30 osób. Zakładano, że liczba uczniów w oddziale nie powinna przekraczać 40, taka sama liczba obowiązywała również w grupach ćwiczebnych na zajęciach z wychowania fizycznego. W roku szkolnym 1966/67 naukę w Szkole Podstawowej w Lipce rozpoczęło 453 uczniów w 15 oddziałach. W tym roku po raz pierwszy w całej Polsce otwarta została VIII klasa. Grono pedagogiczne przystępowało do pracy pełne obaw z powodu przewidywanych trudności wychowawczych z tak dorosłą młodzieżą. 8 grudnia 1966 roku w tutejszej szkole rozpoczęto również naukę języka niemieckiego; na zajęcia zapisało się 31 uczniów klas IV – VIII. W dniu 17 czerwca 1967 roku o godz. 17-tej w sali szkolnej odbyło się uroczyste pożegnanie pierwszej w historii szkolnictwa polskiego VIII klasy szkoły podstawowej. 20 uczniów pomyślnie przebrnęło trudy eksperymentu, trudy VIII klasy. Promocję i świadectwo ukończenia otrzymali wszyscy uczniowie.
[_/su_spoiler]Nowe kierownictwo Polski, powołane w końcu grudnia 1970 roku doceniając znaczenie oświaty w procesie rozwoju kraju, zdecydowało powołać komitet ekspertów do zbadania sytuacji w dziedzinie oświaty i wychowania. W skład Komitetu liczącego 24 osoby weszli wybitni pracownicy naukowi, działacze społeczni i gospodarczy, a także nauczyciele. Przewodniczącym komitetu został znany socjolog prof. dr Jan Szczepański. Na zamówienie Komitetu wykonano 88 opracowań i ekspertyz naukowych z udziałem 200 pracowników nauki. Zebrano 273 analizy i informacje opracowane przez instytucje oświatowe, gospodarcze i zawodowe. W 1973 roku Komitet Ekspertów opublikował Raport o stanie oświaty w PRL, który zawierał koncepcję nowego ustroju szkolnego, umożliwiającego realizację powszechności wykształcenia średniego. W raporcie zwrócono też uwagę na niekorzystne zjawiska występujące w szkołach wiejskich: gorsze wyniki nauczania, wysoki wskaźnik drugoroczności, rozdrobnienie sieci szkół, system klas łączonych oraz gorszą bazę materialną. W celu przezwyciężenia tych dysproporcji resort oświaty i wychowania przewidział organizację zbiorczych szkół gminnych. W myśl przepisów, zbiorcza szkoła gminna, to zespół jednostek oświatowych, z których każda stanowi oddzielną placówkę kierowaną przez dyrektora, podporządkowanego gminnemu dyrektorowi szkół. Powinna to być duża, wysoko zorganizowana szkoła, realizująca różnorodne zadania dydaktyczne, wychowawcze i opiekuńcze. Szkoła taka miała stanowić ośrodek oświatowo-kulturalny gminy. Z dniem 1 września 1974 roku została utworzona Zbiorcza Szkoła Gminna w Lipce. W jedną organizacyjną całość weszły szkoły w Osowie, Czyżkowie, Potulicach Starych, Debrznie Wsi, Białobłociu, Trudnej, Buczku Wielkim, Batorowie, Łąkiem oraz przedszkola w Lipce, Lipce PGR, SHR Scholastykowo, Buczku Wielkim i Debrznie Wsi. Punktami filialnymi dla Zbiorczej Szkoły Gminnej w Lipce zostały: Osowo, Czyżkowo, Debrzno Wieś i Potulice Stare. Szkołami filialnymi ośmioklasowymi pozostały: Buczek Wielki, Batorowo z punktem filialnym w Białobłociu oraz Łąkie z punktem filialnym w Trudnej. W dziesięciu szkołach w gminie uczyło się 1087 uczniów przy 57 osobach kadry nauczającej. Uczniom dojeżdżającym do szkół zapewniono dojazd autobusami PKS-u. Proces tworzenia Zbiorczej Szkoły Gminnej w Lipce poprzedziły zebrania wiejskie w Potulicach i Czyżkowie. Ich celem było uzyskanie aprobaty mieszkańców dla reorganizacji szkół w tych miejscowościach z ośmioklasowych, w których nauka odbywała się w klasach łączonych, na szkoły o klasach I-IV, z dwoma nauczycielami. Zebrania były dość burzliwe, ale zamierzenia zostały przeprowadzone. Działalność dydaktyczno-wychowawcza w Zbiorczej Szkole Gminnej w Lipce przebiegała pod znakiem wspólnego organizowania wielu imprez. Taki charakter miały liczne zawody sportowe: biegi przełajowe, mecze piłkarskie i zmagania lekkoatletyczne. Organizowano też gminne konkursy z zakresu wiedzy przedmiotowej i sprawności obronnej. Miejscem licznych spotkań całej młodzieży był Gminny Ośrodek Kultury w Lipce. Zarządzeniem Ministra Oświaty i Wychowania z dnia 18 czerwca 1973 roku ustalone zostały zasady organizacji uroczystości państwowych i szkolnych, zwane „ceremoniałem szkolnym”. Wśród uroczystości szkolnych wymienia się: rozpoczęcie i zakończenie roku szkolnego, powitanie klas pierwszych, pożegnanie absolwentów, nadanie szkole imienia patrona, obchody Dnia Nauczyciela i obchody Dnia Dziecka. W zarządzeniu jest też mowa o tym, że ambicją każdej szkoły powinno być posiadanie własnego sztandaru, godła i pieśni. W związku z tym do planu pracy dydaktyczno-wychowawczej szkoły na rok 1974/75 włączono zadania zmierzające do nadania szkole imienia. Historia wyzwolenia gminy Lipka skłaniała do obrania imienia ludzi, którzy te ziemie przywrócili ojczyźnie. Lipkę wyzwalała IV Dywizja Piechoty im. Jana Kilińskiego , która po zaprzestaniu działań wojennych została skoszarowana w Krośnie Odrzańskim i przyjęła nazwę - IV Pomorska Dywizja Piechoty im. Jana Kilińskiego. Takie imię zostało zatwierdzone przez Kuratorium Okręgu Szkolnego w Koszalinie. Uroczystość nadania imienia odbyła się 5 czerwca 1975 roku w dniu zakończenia roku szkolnego. Natomiast 12 października tego roku, szkoła otrzymała sztandar ufundowany przez społeczeństwo i zakłady pracy gminy. Odbyła się z tej okazji wielka środowiskowa uroczystość z udziałem licznie zaproszonych gości: byłych kierowników szkoły, jej nauczycieli, władz wojewódzkich i miejscowego społeczeństwa. 13 października 1973 roku w 200-letnią rocznicę utworzenia Komisji Edukacji Narodowej – sejm PRL przyjął Uchwałę w sprawie systemu edukacji narodowej. Uchwała była zapowiedzią utworzenia na wzór radziecki 10-letniej szkoły średniej. Młodzież zdobywać w niej miała średnie wykształcenie i po jej ukończeniu od razu pójść na studia albo do szkoły zawodowej. Oświata w gminie Lipka też przygotowywała się do tych zmian. Przeszkolono na kursach nauczycieli klas pierwszych, zakupiono potrzebne pomoce naukowe i sprzęt. Przygotowano rodziców do nauki ich dzieci w klasie I szkoły średniej. Pomysł wprowadzenia 10-latki spotkał się z krytyką ze strony środowiska nauczycielskiego, bowiem ten system kształcenia nie sprawdził się w innych krajach demokracji ludowej. Nie to było jednak przyczyną odstąpienia od jego realizacji. Na przeszkodzie stanęły problemy gospodarcze i społeczne, a przede wszystkim brak funduszy. Rok szkolny 1984/85 był rokiem kolejnej reorganizacji oświaty. Przestała istnieć Zbiorcza Szkoła Gminna w Lipce, zlikwidowano również stanowisko gminnego dyrektora szkół. Powołano natomiast urząd gminnego Inspektora Oświaty i Wychowania. Inspektor w odniesieniu do wszystkich placówek oświatowych na terenie gminy pełnił funkcję administracyjną oraz realizował zadania wynikające z nadzoru pedagogicznego szkół. Szkoła w Lipce, jako największa placówka na terenie gminy, mieściła w swoich murach około 470 uczniów. Coraz bardziej dokuczała ciasnota. W tej sytuacji dyrekcja szkoły miała do wyboru wprowadzenie zmianowości w pracy szkoły albo wywożenie dzieci z Lipki do punktów filialnych w Potulicach i Czyżkowie. Odbyły się na ten temat liczne spotkania z rodzicami i wybrano rozwiązanie bardziej korzystne dla higieny pracy umysłowej dziecka. Przez wiele lat klasy I-III wraz z nauczycielami dojeżdżały do szkół w Potulicach i Czyżkowie. Praca dydaktyczno-wychowawcza szkoły w tym okresie była realizowana w warunkach pogłębiającego się kryzysu społeczno-gospodarczego. Brakowało pieniędzy na realizację podstawowych zadań. O zakupie pomocy dydaktycznych czy książek do biblioteki nie było mowy. Mimo to praca szkoły owocowała wieloma sukcesami. Uczniowie klas VIII z reguły w 100% kończyli szkołę i wszyscy kontynuowali naukę w szkołach ponadpodstawowych. Wielu (ok.40%) wybierało szkoły średnie różnego typu i pomyślnie zdawało egzaminy wstępne. O poziomie wiedzy świadczył też udział uczniów w konkursach: z języka polskiego, matematyki, języka rosyjskiego, na szczeblu gminy i województwa. Nie zabrakło szkoły w żadnym wydarzeniu w środowisku, a niektóre uroczystości były w całości przygotowywane przez szkołę.
[_/su_spoiler]Lekcje i przekazywane w ich toku wiadomości oraz wyrabiane umiejętności i sprawności, stanowią nadal zasadniczą formę pracy dydaktyczno-wychowawczej w szkole, ale trzeba również racjonalnie i celowo oddziaływać na dzieci i młodzież poza zajęciami lekcyjnymi i szkolnymi. W zajęciach tych realizuje się te same cele wychowawcze co na lekcjach, ale stosuje się bardziej elastyczne i zróżnicowane metody i formy pracy.
Do organizacji, które w przeszłości działały w Szkole Podstawowej w Lipce i odnosiły duże sukcesy w pracy, należał Związek Harcerstwa Polskiego i Towarzystwo Przyjaźni Polsko-Radzieckiej.
W 1955 roku, oprócz etatów nauczycielskich, szkoła w Lipce otrzymała dodatkowy etat – przewodnika Organizacji Harcerskiej. Aby zachęcić młodzież do wstępowania w jej szeregi, nadawano jej pewne przywileje. Jednak prawdziwy rozkwit harcerstwa nastąpił dopiero po październiku 1956 roku.
Wspaniałym organizatorem działalności harcerskiej okazał się wtedy nauczyciel, Józef Myśliwy, który organizował z młodzieżą biwaki dostarczające uczestnikom wielu przeżyć i radości.
12 października 1978 roku Gminna Rada Przyjaciół Harcerstwa przekazała
harcerzom miejscowego hufca nowo wybudowany Dom Harcerza. Był to pierwszy tego typu obiekt na wsi w Chorągwi Pilskiej. Został wybudowany w czynie społecznym, w nagrodę za dobrą pracę organizacji. Obiekt składał się z dużej sali – harcówki, w której znajdował się kominek, a także z biura komendy hufca i magazynu. Jako że budynek ten znajdował się vis a vis szkoły, w późniejszym okresie był również wykorzystywany do celów lekcyjnych. Dużym wyróżnieniem dla pracy organizacyjnej ZHP było też nadanie imienia oraz ufundowanie sztandaru szczepowi drużyn w Lipce. Uroczystość odbyła się 9 maja 1980 roku.
W latach 80. stopniowo zanikały bogate i różnorodne formy pracy harcerskiej. Dużym powodzeniem cieszyły się nadal jedynie biwaki, obozy i rajdy. Obecnie w Szkole Podstawowej w Lipce nie działa ani jedna drużyna harcerska. Próby reaktywowania tej organizacji podejmowane przez Hufiec Złotów, nie przyniosły oczekiwanego efektu.
W działalności pozalekcyjnej dużą aktywność przejawiało koło Przyjaźni Polsko-Radzieckiej pod opieką mgr Anny Hanyżewskiej. Członkowie koła prowadzili korespondencję z rówieśnikami ze Związku Radzieckiego, organizowani wypożyczanie książek i czasopism radzieckich. Koło prowadziło również działalność artystyczną w postaci teatrzyku kukiełkowego. Stroje jak i kukiełki uczniowie wykonywali sami pod kierunkiem opiekuna. Teatrzyk funkcjonował przez wiele lat, wystawiając w ciągu tego czasu kilka przedstawień. Zaprezentowano m.in. baśnie „Dzikie łabędzie” i „Królową śniegu”. Występy teatrzyku zawsze przyjmowane były z wielkim aplauzem widowni, ponieważ poziom artystyczny przedstawień był bardzo wysoki. Na początku lat 70. koło
TPPR przygotowało pokaz teatru cieni oraz tańców ludowych – łotewskich, uzbeckich itp., a także degustacje potraw kuchni rosyjskiej. Odejście na emeryturę opiekunki koła, w czerwcu 1971 roku, położyło kres tak ciekawym i różnorodnym formom pracy organizacji.
Do organizacji uczniowskich, które mają najdłuższą tradycję pracy w szkole i działają do dnia dzisiejszego, należą: SKO, SKS, LOP i SU.
Funkcjonują też koła przedmiotowe: matematyczne, przyrodnicze i polonistyczne. Wyrazem aktywności kół i organizacji oraz pracy pozalekcyjnej uczniów, są liczne imprezy szkolne oraz sukcesy w konkursach i turniejach na szczeblu powiatu, rejonu i województwa.
W roku szkolnym 1989/90 szkoła zajęła I miejsce w województwie pilskim w ogólnopolskim konkursie „Młodość –Trzeźwość”, natomiast w konkursie „Nasza szkoła czysta i zdrowa” – IV lokatę w województwie. Przygotowując się do tych konkursów, uczniowie, członkowie PCK, pracowali pod kierunkiem opiekuna – Jadwigi Seroka.
W latach 80. przez kilka sezonów uczniowie SP w Lipce odnosili sukcesy w turniejach tenisa stołowego na szczeblu województwa i kraju, a największe laury zdobywał uczeń Tomasz Redzimski, późniejszy 3-krotny mistrz Polski juniorów i indywidualny wicemistrz Polski seniorów.
Drugą dziedziną sportu, w której uczniowie szkoły odnosili tryumfy, były gry zespołowe. Drużyna piłki ręcznej chłopców, prowadzona przez nauczyciela wychowania fizycznego, Józefa Palenia, w 1966 roku zdobyła IV miejsce w rozgrywkach o mistrzostwo województwa koszalińskiego.
Do dnia dzisiejszego natomiast tryumfy święci drużyna piłki nożnej, której opiekunem jest także nauczyciel – Marek Bednarek. Sukcesy tej drużyny zapoczątkowało zajęcie I miejsca w eliminacjach wojewódzkich w zawodach „Piłkarska Kadra Czeka”, w roku 1987; wynik ten został ugruntowany zdobyciem I miejsca w mistrzostwach województwa pilskiego w roku 1994.
W ostatnich latach dużą aktywność w szkole przejawia Liga Ochrony Przyrody. Jej członkowie podejmują wiele akcji na rzecz ochrony środowiska, zdobywają laury w konkursach ekologicznych. Opracowują gazetki i organizują zebrania szkoleniowe. Opiekują się kwiatami doniczkowymi i zieleńcami przed szkołą. Szkolne koło LOP współpracuje z kołem łowieckim „Daniel” i Nadleśnictwem Lipka. Pod egidą LOP-u odbywa się w szkole uroczystość z okazji Dnia Ziemi (22 kwietnia). Długoletnim opiekunem szkolnego koła LOP była nauczycielka biologii, Wanda Urban, a obecnie jest nim nauczyciel przyrody, Maria Szpadzińska.
Opieka nad organizacjami szkolnymi i prowadzenie kół przedmiotowych w SP w Lipce, jest wyrazem dużego zaangażowania ze strony nauczycieli. Praca ta jest bowiem pracą społeczną. Od 1986 roku w budżecie szkoły nie ma środków na organizację zajęć pozalekcyjnych.
Organizatorem i pierwszym kierownikiem szkoły polskiej w Lipce był Fulgenty Młodzianowski. Urodził się w Wielkim Buczku w roku 1903. Seminarium nauczycielskie ukończył w Tucholi i w latach 1923-1939 pracował jako kierownik szkoły w Cerkwicy Małej. Brał czynny udział w walkach z Niemcami w 1939 roku, za co dostał się do niewoli. Trafił do obozu pracy w Furstenwalde pod Berlinem, gdzie przebywał do końca wojny. 3 maja 1945 roku wrócił w rodzinne strony i od razu objął kierownictwo szkoły w Lipce. Funkcję swoją pełnił bardzo krótko, bowiem zmarł nagle 30 czerwca 1946 roku.
W ciągu jednego roku pracy dokonał tego, że pod względem wychowawczym i dydaktycznym szkoła w Lipce została uznana przez władze szkolne za jedną z najlepszych w powiecie złotowskim. Swoim taktem, dobrocią i urokiem osobistym potrafił zjednać podwładne grono i wszystkich, którzy się z
nim zetknęli. Zawsze był czynny, pełen organizatorskich pomysłów i inicjatyw. Nie ograniczał się tylko do pracy w szkole, lecz uczestniczył w życiu wsi.
Jego zasługą było utworzenie parafii w Lipce. Zabezpieczył ewangelicki zbór i utworzył komitet kościelny. Sam zbierał rozrzucone po polach ornaty i szaty kościelne. Prosił biskupa o poświęcenie kościoła i nadanie księdza.
Dziełem Fulgentego Młodzianowskiego było utworzenie koła PCK i punktu sanitarnego w Lipce. Był członkiem spółdzielni i Gminnej Rady Narodowej.
Dalsze jego plany mające na celu rozwój szkoły w Lipce – przerwała śmierć. „Nie oszczędzał się pan Młodzianowski i zapracował się” – czytamy w kronice szkoły.
Pogrzeb Fulgentego Młodzianowskiego był wielką manifestacją żałobną całego społeczeństwa. Spoczął na cmentarzu w Lipce, a tablica pamiątkowa wmurowana w holu szkoły, przypomina uczącej się młodzieży o pierwszym kierowniku tej placówki.
Z dniem 1 września 1946 roku kierownikiem szkoły został mianowany mgr Feliks Grochowski, absolwent Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu. Funkcję swoją pełnił do 1953 roku. W okresie kierowania szkołą w Lipce był jednocześnie prezesem zakładowej organizacji ZNP oraz inspiratorem konferencji, szkoleń oraz imprez kulturalno-oświatowych skupiających nauczycieli z dziesięciu sąsiednich szkół. Był również założycielem Kroniki szkolnej, która jest skarbnicą wiadomości na temat szkoły w Lipce.
W 1953 roku, w okresie nasilającego się stalinizmu, następuje zmiana na stanowisku kierowniczym szkoły. Feliks Grochowski opuszcza Lipkę i wyjeżdża do Torunia, gdzie dalej pracuje w szkolnictwie. Ostatni raz odwiedził szkołę w Lipce na specjalne zaproszenie z okazji wręczenia szkole sztandaru, w 1975 roku. Ostatnie lata swojego życia spędził w Domu Weterana w Poznaniu. Zmarł w 1988, roku i jest pochowany na cmentarzu w Lipce.
Pierwszymi nauczycielami szkoły w Lipce, rozpoczynającymi tu pracę w 1945 roku, byli: Józefa Utyńczukówna, Cecylia Bojkówna, Jadwiga Kwarcińska i Henryk Szarogroder. Tylko dwie osoby posiadały kwalifikacje pedagogiczne.
W początkowym okresie powojennym do szkół podstawowych angażowani byli często nauczyciele niekwalifikowani, którzy kończyli tylko wstępne kursy pedagogiczne. W toku pracy zaocznie uzupełniali wykształcenie w zakresie liceum pedagogicznego.
Nauczyciele z wykształceniem średnim, mieli możliwość zdobywania kwalifikacji pedagogicznych systemem zaocznym na wyższych kursach nauczycielskich, a od 1951 roku, także w wyższych szkołach pedagogicznych. Ponieważ nie od razu i nie wszędzie można było stworzyć odpowiednie zakłady kształcenia, władze szkolne postanowiły tymczasowo zorganizować 2-letnie studia nauczycielskie, oparte na podbudowie szkoły średniej.
Do początku lat 60. studia nauczycielskie stały się głównymi instytucjami kształcenia kadr pedagogicznych.
W 1966 roku Ministerstwo Oświaty wstrzymało rekrutację do I klasy liceów pedagogicznych. Naukę w nich miała ukończyć przebywająca tam młodzież, a potem kształcenie nauczycieli szkół podstawowych miało się odbywać wyłącznie w studiach nauczycielskich i w uczelniach wyższych, przede wszystkim w wyższych szkołach pedagogicznych.
W 1969 roku Ministerstwo Oświaty i Szkolnictwa Wyższego przeprowadziło radykalną zmianę w systemie kształcenia nauczycieli. Przystąpiło mianowicie do likwidacji studiów nauczycielskich i organizowania wyższych szkół nauczycielskich. Uczelnie takie zostały otwarte m.in. w Bydgoszczy i Słupsku. Posiadały one status wyższych uczelni zawodowych i przygotowywały do nauczania 2-3 przedmiotów. Ich absolwenci mogli kształcić się dalej w wyższych uczelniach na studium magisterskim systemem stacjonarnym, zaocznym lub wieczorowym. Stworzono także szereg możliwości dalszego kształcenia absolwentom liceów pedagogicznych i studiów nauczycielskich.
W roku szkolnym 1968/69 w SP w Lipce zatrudnionych było 19 nauczycieli. Z tej liczby 1 osoba posiadała wykształcenie wyższe magisterskie, 15 osób ukończyło lub odbywało studia na SN-ach, 3 osoby posiadały kwalifikacje na poziomie LP. Rok 1970/71 był kolejnym etapem w procesie podnoszenia kwalifikacji. Dwóch nauczycieli rozpoczęło studia wyższe: na Uniwersytecie im. M. Kopernika w Toruniu, na kierunku biologia oraz w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Gdańsku, na kierunku filologia polska.
W kolejnych latach liczba zatrudnionych rosła i wraz z tym rosły kwalifikacje nauczycieli. W roku szkolnym 1979/80 SP w Lipce zatrudniała 25-u nauczycieli. Z tej liczby 10 osób, czyli 40% posiadało wykształcenie wyższe magisterskie. W roku 1993/94 na 36 nauczycieli 22 osoby, czyli 61%, posiadało najwyższe kwalifikacje.
W roku szkolnym 2001/02 w SP w Lipce pracuje 35 nauczycieli, tylko 5 osób nie posiada wykształcenia magisterskiego, a z tej liczby dwie osoby mają wykształcenie na poziomie SN-u.
Zgodnie z obowiązującymi obecnie przepisami stanowisko nauczyciela może zajmować osoba, która posiada wyższe wykształcenie pedagogiczne, a stosunki pracy nauczycieli mianowanych, którzy nie posiadają wymaganych kwalifikacji, wygasną z dniem 31 sierpnia 2006 roku.
W związku z nowymi wyzwaniami, jakie niesie reforma systemu edukacji, wielu nauczycieli odbywa studia podyplomowe, które mają na celu podwyższenie lub zdobycie kwalifikacji do nauczania drugiego przedmiotu. W Szkole Podstawowej w Lipce 14 osób podjęło taką formę dokształcania.
W przeszłości działalność rady rodziców, a w zasadzie komitetu rodzicielskiego, była uregulowana prawnie zarządzeniem Ministra Oświaty. Określony był tryb powoływania tego gremium, wyznaczone zadania, a także obligatoryjny udział wychowawców i kierownictwa szkoły w poczynaniach komitetu.
Jakkolwiek zmieniły się czasy i przepisy, idea współpracy domu rodzinnego
ze szkołą pozostała. Dobrze, jeśli szkoła może liczyć na wsparcie ze strony rodziców i pomoc w rozwiązywaniu jej problemów.
A problemy były, są i jak się wydaje, pozostaną niezmienne. Dotyczą przede wszystkim sfery finansowej.
A na początku brakowało wszystkiego…
Pierwsze pieniądze przekazane przez rodziców na potrzeby szkoły w Lipce pochodziły z dwóch zabaw karnawałowych zorganizowanych w roku 1947. Przyniosły one dochód pozwalający na zakup aparatu filmowego. Za zgodą Filmu Polskiego w Bydgoszczy, kierownik szkoły oraz nauczyciel wyświetlali filmy dydaktyczne w szkołach powiatu złotowskiego. Uzyskane z tego pieniądze zasilały konto szkoły.
Prezesem Koła Rodzicielskiego był wówczas kierownik Banku Ludowego w Lipce, Eugeniusz Rozmus. Pełnił funkcję prezesa, potem przewodniczącego Komitetu Rodzicielskiego przez wiele lat. W tym czasie rodzice inicjowali szereg innych przedsięwzięć, typu: zbiórka złomu, makulatury, butelek, a pieniądze przeznaczali na zakup pomocy naukowych i książek do biblioteki. Komitet Rodzicielski był też fundatorem przyborów szkolnych dla najbiedniejszych uczniów, paczek świątecznych i nagród dla najlepszych uczniów na zakończenie roku szkolnego.
Z inicjatywy rodziców w 1947 roku rozpoczęto w szkole dożywianie uczniów. Menu składało się z zupy oraz kromki chleba ze smalcem lub marmoladą.
Na konferencji rejonowej w roku 1952 Komitet Rodzicielski przy SP w Lipce z przewodniczącym E. Rozmusem uznano za jeden z najlepszych na terenie powiatu złotowskiego.
Zebrania Komitetu Rodzicielskiego odbywały się często. Na początku każdego roku szkolnego rodzice byli zapoznawani przez kierownictwo szkoły z jej najpilniejszymi potrzebami. Następnie podejmowali zobowiązania, a na zakończenie roku szkolnego składali szczegółowe sprawozdanie z działalności.
Komitet Rodzicielski przy SP w Lipce inicjował szereg przedsięwzięć o charakterze inwestycyjnym. Ich celem było polepszenie bazy materialnej szkoły.
W 1957 roku w ten sposób powstało boisko szkolne. Społeczność całej wsi pracowała przy niwelowaniu terenu, a Nadleśnictwo Państwowe w Lipce dostarczyło 120 topoli do obsadzenia placu.
Z okazji XX-lecia Polski Ludowej, Komitet Rodzicielski pod przewodnictwem Michała Rugowskiego przyjął zobowiązanie dotyczące zaadoptowania piwnicy będącej magazynem opałowym na świetlicę szkolną i dodatkowo powziął zamiar wybetonowania placu przed szkołą.
W 1968 roku na zebraniu Komitetu Rodzicielskiego powzięto uchwałę, aby dla uczczenia V Zjazdu PZPR w czynie społecznym wybudować szatnię w niewykorzystanym podpiwniczeniu szkoły. W tym celu należało wykuć otwory okienne i wyrzucić ziemię w ilości ok. 200m3. Do prac włączyły się również miejscowe zakłady pracy, a pośród nich Państwowe Gospodarstwo Rolne w Lipce, które było zakładem opiekuńczym szkoły.
Przewodniczącym Komitetu Rodzicielskiego był wówczas leśniczy, Czesław Bujacz, który w 1971 roku wespół z zakładem opiekuńczym wystąpił z inicjatywą upiększenia obejścia szkoły. Wykonano wtedy drewniane ogrodzenie oddzielające plac przed szkołą od ulicy. Całością prac nad tym przedsięwzięciem kierował osobiście przewodniczący Komitetu Rodzicielskiego.
Komitet Rodzicielski wielokrotnie wspierał dyrekcję szkoły „gotówką” przy okazji niezbędnych zakupów. W ten sposób z funduszy Komitetu Rodzicielskiego w 1962r. zakupiono do szkoły pierwszy telewizor marki „Klejnot”, w 1972r. – meble do kuchni i świetlicy szkolnej, a w roku 1999 kserokopiarkę do szkoły przy ul. Gajowej.
W latach 80. w okresie postępującego kryzysu gospodarczego inicjatywy i pomoc materialna rodziców były szczególnie cenne. Pracami Komitetu kierował wówczas prezes GS Lipka, Jerzy Wołoszyński. Rodzice odpowiedzieli wówczas na apel Dyrekcji, dotyczący utwardzenia placu przed szkołą płytkami chodnikowymi. Zebrali kwotę 115 tyś. zł., za którą kupiono cement i zapłacono robociznę. Z pomocą pospieszyły też zakłady pracy: PGR, SKR oraz cegielnia, proponując pomoc w postaci transportu, maszyn i surowców. Przy układaniu płytek pracowali rodzice, nauczyciele i uczniowie. W ten sposób utwardzono 800m2 szkolnego placu.
Podstawowym ogniwem organizacyjnym komitetu jest klasowa rada rodziców, która zwykle składa się z trzech osób. Trójki klasowe nawiązują najbliższy kontakt ze szkołą poprzez wychowawców i dzieci, i uczestniczą w organizowaniu życia klasy. Są to wyjazdy na wycieczki, zakup paczek mikołajkowych, organizacja Dnia Dziecka, a niekiedy upiększanie klasy.
W okresie wakacyjnym 1992r. trójki podjęły się nie lada zadania. Odpowiedziały aktywnie na apel przewodniczącego Komitetu Rodzicielskiego, Jerzego Wołoszyńskiego, który wystąpił z propozycją odmalowania całej szkoły. Przez szereg dni już po rozpoczęciu wakacji w szkole tętniło życie. Malowali rodzice, dzieci i nauczyciele. Odnowiono ściany, meble, okna i drzwi.
W 1994 roku Rada Rodziców pod przewodnictwem Piotra Szmeltera opracowała Regulamin nagród ogólnoszkolnych. Zgodnie z nim najlepsi uczniowie i absolwenci szkoły mogli uzyskać szereg, nawet bardzo cennych nagród za swoje osiągnięcia, czyli: wyniki w nauce, laury zdobyte w konkursach i sukcesy sportowe. Zakup tych nagród pochłaniał gros funduszy Rady Rodziców, a wpływy do jej kasy, przy pogarszającej się kondycji finansowej społeczeństwa, były coraz niższe.
W dniu rozpoczęcia roku szkolnego 1996/97 uczniowie SP w Lipce otrzymali dwa wspaniałe prezenty, a jeden z nich był niespodzianką. Oto bowiem,
rodzice dumni z tego, że ich dzieci otrzymują nową szkołę, postanowili w dniu jej otwarcia wręczyć młodzieży również nowy sztandar.
W ostatnich latach dużą aktywność przejawiała Rada Rodziców pod przewodnictwem Stanisława Kierzka, a dwie członkinie jej prezydium, panie Urszula Goławska i Krystyna Mikrut, okazały się niezmordowane w podejmowaniu coraz to nowych inicjatyw, aby urzeczywistnić marzenie uczniów i nauczycieli końca XX w. – jakim była pracownia komputerowa. W tym celu Rada Rodziców organizowała w szkole dochodowe zabawy taneczne oraz zbiórkę pieniędzy w środowisku. Wespół z dyrekcją szkoły prowadziła rozmowy z Zarządem Gminy, celem pozyskania dodatkowych funduszy. Działania te zostały uwieńczone sukcesem, ponieważ Rada Gminy podwoiła każdą zebraną złotówkę, środkami ze swego budżetu.
25 września 1998 roku odbyło się uroczyste otwarcie pracowni komputerowej w SP w Lipce. Lista jej sponsorów jest długa i zawiera nazwiska rodziców uczniów oraz niemal wszystkie firmy państwowe i prywatne znajdujące się w obwodzie funkcjonowania szkoły.
W związku z wprowadzaną reformą systemu edukacji Rada Rodziców brała udział w opracowywaniu podstawowych dokumentów szkolnych, jakimi są: Wewnątrzszkolny System Oceniania i Szkolny Program Wychowawczy.
Budynek główny SP w Lipce w latach 30. XX w. wybudowali Niemcy. Tutaj też przed wybuchem II wojny światowej mieściła się szkoła niemiecka.
Budynkami szkolnymi były również: dom nauczyciela i sala gimnastyczna.
Ta ostatnia, zupełnie zniszczona przez pożar, nie była wykorzystywana do zajęć lekcyjnych. W okresie poprzedzającym Święto Pracy w 1948r., przygotowano „zbiorowy czyn młodzieży dla odbudowy kraju i dobra
społecznego”, w ramach którego usunięto z sali gimnastycznej ok. 100 ton gruzu. Jednocześnie zasypano głęboki rów przeciwlotniczy i wytyczono miejsce na ogródek szkolny. Po wykonaniu tego przedsięwzięcia sala gimnastyczna była już na tyle uprzątnięta, że można w niej było organizować ogniska z okazji różnych uroczystości.
18 września 1954r. salę oddano do użytku szkolnego i od tej pory służyła nie tylko młodzieży, ale całemu społeczeństwu.
Stacjonująca czasowo jednostka wojskowa, budująca lotnisko w Debrznie, zobowiązała się w czynie społecznym wybudować boisko do piłki ręcznej o nawierzchni asfaltowej. Prace przy niwelacji terenu i utwardzaniu nawierzchni rozpoczęto wiosną 1968r., a wykonywała je młodzież klas starszych pod kierunkiem żołnierzy. Przedwczesny wyjazd jednostki spowodował przerwanie budowy. Boisko wysypane żwirem i tłuczonym kamieniem zalano asfaltem w późniejszym okresie.
Na rok 1969 został zaplanowany remont kapitalny SP w Lipce. Większość prac miała być wykonana w czasie wakacji. Zamierzono wymienić centralne ogrzewanie, przewody elektryczne, lampy w salach lekcyjnych i sali gimnastycznej, urządzenia wodno-kanalizacyjne, a także wykonać szereg prac malarskich, murarskich, dekarskich, itp.
Już na początku remontu pojawiły się trudności w zaopatrzeniu w materiały. Sama wymiana instalacji elektrycznej trwała 5 miesięcy. Zdemontowana została kotłownia, a pierwotny wykonawca nowego co., zrezygnował z umowy. Dopiero prywatny instalator podjął się montażu nowych kotłów i usunięcia usterek w istniejących grzejnikach. Rozruch kotłowni nastąpił 2 listopada 1969r., ale wtedy okazało się, że pomieszczenia lekcyjne nie są wystarczająco nagrzane, a z kotłowni wydobywa się dym i rozchodzi po całym obiekcie. Kierownictwo szkoły
zmuszone było przerwać zajęcia lekcyjne i zamknąć szkołę. Powołana komisja orzekła, że jest konieczna budowa nowego komina o przepisowym przekroju kanału dymnego.
Dzięki przychylności kierownika Gromadzkiego Ośrodka Kultury, Jana Wiśniewskiego, zajęcia lekcyjne mogły odbywać się dalej. Na potrzeby szkoły zostały bowiem oddane wszystkie pomieszczenia tej placówki.
Budowa komina trwała ponad miesiąc. Lekcje w szkole zaczęły się dopiero po feriach zimowych, tj. 5 stycznia 1970r.
W międzyczasie placówka rozrastała się w sensie liczebności uczniów. Zbiorcza Szkoła Gminna musiała przyjąć uczniów klas starszych ze swoich punktów filialnych. Lekcje odbywały się więc na strychach i w piwnicy. Konieczna była rozbudowa szkoły.
Z początkiem roku szkolnego 1980/81 został oddany do użytku szkolnego łącznik pomiędzy budynkiem szkoły a salą gimnastyczną. W dobudowanej części znalazły miejsce: na piętrze – pokój nauczycielski i gabinet fizyczno-chemiczny, na parterze – dwie sale lekcyjne oraz sanitariaty dla dziewcząt i chłopców, a w piwnicy – kuchnia i stołówka. Przy tej okazji wymieniono również centralne ogrzewanie z parowego na wodne. Rok szkolny 1980/81 rozpoczynał się 20 sierpnia, ale z uwagi na trudną sytuację społeczno-gospodarczą kraju, nie ukończono do tego dnia wszystkich prac remontowych. Zadecydowały o tym trudności w zaopatrzeniu w materiały i prace przeciągnęły się do 1 września.
Przez wiele lat młodzież SP w Lipce grzęzła w błocie, którym pokrywał się w czasie słoty plac przed szkołą. Wiosną 1985 roku rada pedagogiczna wystąpiła z wnioskiem o utwardzenie placu płytkami chodnikowymi. Na ten cel w budżecie szkoły była kwota, która stanowiła nieco ponad 10% potrzebnych funduszy. Z pomocą pospieszył więc zakład opiekuńczy szkoły, którym był PGR Lipka. Część pieniędzy zebrali rodzice, Zakład Wapienno-Piaskowy nieodpłatnie dostarczył żwiru i piasku, natomiast Spółdzielnia Kółek Rolniczych użyczyła sprzętu.
W 1987r. w sali gimnastycznej został położony parkiet. Inicjatywa w tym kierunku została podjęta na posiedzeniu Gminnego Komitetu Narodowego Czynu Pomocy Szkole, na którego czele stał Zenon Wiśniewski. Dyrektor zakładu opiekuńczego szkoły, Józef Ożga, zaoferował pomoc w postaci transportu i fachowców przy układaniu parkietu, a także przy naprawie dachu nad salą gimnastyczną. Jednocześnie na zebraniu wiejskim również uchwalono pomoc dla szkoły. Przyznano część funduszy sołeckich na w/w cel.
Niestety, niepowodzeniem zakończyła się inicjatywa Gminnego Komitetu Narodowego Czynu Pomocy Szkole z 1988r., jaką była rozbudowa szkoły w Lipce. Zyskano wprawdzie przychylność władz wojewódzkich dla tego przedsięwzięcia, opracowano wstępną dokumentację techniczną, ale na przeszkodzie do realizacji tego zadania stanął rok 1989 i związane z nim przemiany społeczno-ekonomiczne w kraju.
Inauguracja roku szkolnego 1996/97 była wielkim wydarzeniem dla całej szkolnej społeczności. W dniu tym SP w Lipce otrzymała nowy budynek przy ul. Gajowej 4.
Pierwotnie miał to być ośrodek zdrowia z gabinetami specjalistycznymi. Jednak trudna sytuacja gospodarcza w kraju doprowadziła do wstrzymania tej inwestycji.
Wówczas władze gminy Lipka postanowiły wykorzystać rozpoczętą już budowę i zaadoptować ją na cele szkolne. Inicjatorem i głównym orędownikiem budowy nowego obiektu szkolnego był wójt Gminy Lipka – Wojciech Kurdzieko.
Prace budowlane i wykończeniowe w dużej mierze wykonali bezrobotni, zatrudnieni w ramach robót publicznych. Efekt był imponujący! Powstała szkoła na miarę XXI wieku, jasna, przestronna i nowoczesna. Znalazły w niej miejsce klasy I-III, które w ciągu minionych lat korzystały z gościnności proboszcza parafii ks. Leona Gussa i uczyły się w salkach katechetycznych przy kościele, a także wyjeżdżały z Lipki do szkół filialnych w Potulicach i Czyżkowie. Najwięcej
radości sprawiły dzieciom i ich paniom piękne, kolorowe i niezwykle funkcjonalne meble szkolne.
Budynek szkoły przy ul. Gajowej był pierwszym obiektem szkolnym wybudowanym w Lipce po wojnie.
Na szczeblu gminy analizowano sytuację demograficzną szkół, ponieważ skrócenie cyklu kształcenia podstawowego z ośmio- na sześcioletni, przyczyniło się do spadku ilości uczniów w szkołach. Wprowadzono symulację obwodów szkolnych, a każda określała ogólną liczbę uczniów w szkole, liczbę oddziałów oraz średnią uczniów w oddziale na najbliższe lata. Na ten temat odbywały się spotkania dyrektorów szkół i władz samorządowych z radami rodziców.
Uwzględniając niż demograficzny, wymogi formalne reformy oraz stan finansów gminy, wskazano na nieuchronność stopniowej likwidacji małych szkół w Batorowie i Wielkim Buczku. Trudno było oczekiwać entuzjazmu wobec takich zamiarów zwłaszcza ze strony środowisk lokalnych, ale problemy te musiały być konsultowane.
Równocześnie z pracami nad reorganizacją placówek szkolnych, przebiegało intensywne szkolenie kadry pedagogicznej. Nauczyciele SP w Lipce wzięli udział w różnych formach doskonalenia zawodowego organizowanych przez WOM w Pile.
W pierwszym rzędzie, z kursów w zakresie kształcenia zintegrowanego, skorzystali nauczyciele klas I-III. Natomiast uczący w klasach IV-VI odbyli szkolenia dotyczące nauczania blokowego. Wielu uczestniczyło w warsztatach doskonalących metody pracy, zwłaszcza aktywne formy prowadzenia lekcji. Liczni nauczyciele nie poprzestali na krótkich formach dokształcania, ale zdecydowali się na podjęcie studiów podyplomowych aby zdobyć kwalifikacje do nauczania nowych przedmiotów, takich jak: przyroda, informatyka, sztuka czy wychowanie do życia w rodzinie.
W celu wypracowania podstawowych dokumentów regulujących pracę szkoły, nawiązana została ścisła współpraca Rady Pedagogicznej z Radą Rodziców i Samorządem Uczniowskim. Przeprowadzono szereg spotkań, rozpisano liczne ankiety. Tymi drogami szkoła dochodziła do własnego systemu oceniania i programu wychowawczego.
Z dniem 1 września 1999 roku weszła w życie Uchwała Rady Gminy Lipka z dn. 10.III.1999r., w sprawie założenia Zespołu Szkół w Lipce, łączącego gimnazjum ze szkołami podstawowymi w Lipce, Batorowie i Wielkim Buczku.
Reorganizacja ta zasadniczo nie wpłynęła na zmianę sytuacji Szkoły Podstawowej w Lipce, poza tym, że w jej murach znalazły miejsce cztery oddziały nowo utworzonego gimnazjum.
Po upływie roku, tj. od 1 września 2000, Rada Gminy wprowadziła kolejną zmianę dotyczącą organizacji szkół w Batorowie i Wielkim Buczku. Podjęto decyzję o obniżeniu stopnia organizacyjnego tych placówek. Uczniowie, rozpoczynający naukę w szkole i uczący się w klasach VI-tych, trafili do szkoły w Lipce. Tym samym zwiększyła się ogólna liczba oddziałów uczących się w obiektach szkolnych w Lipce. Pogorszyły się warunki pracy Zespołu, ponieważ równocześnie rosła liczba oddziałów w gimnazjum. Nauczyciele pracujący w szkołach w Batorowie i Wielkim Buczku stopniowo podejmowali pracę w Lipce: w gimnazjum i szkole podstawowej. W związku z tym, że cały czas był to ten sam Zespół Szkół, uniknięto problemów ze zwalnianiem i ponownym zatrudnianiem nauczycieli. Także na innych płaszczyznach nie dochodziło do konfliktów, które mogłyby zaistnieć ze względu na dużą ilość zmian wynikających z reformy.
Lata 1999 i 2000 nie zakończyły przekształceń organizacyjnych w obrębie Zespołu Szkół w Lipce.
11 kwietnia 2000 roku Rada Gminy Lipka podjęła uchwałę o tym, że z końcem roku szkolnego 2000/2001 ulegną likwidacji wszystkie szkoły podstawowe wchodzące w skład Zespołu:
– Szkoła Podstawowa im. IV Pomorskiej Dywizji Piechoty im. Jana Kilińskiego,
– Szkoła Podstawowa im. ks. A. Sobierajczyka w Wielkim Buczku,
– Szkoła Podstawowa w Batorowie.
Jednocześnie podjęto decyzję o utworzeniu w to miejsce jednej placówki – Szkoły Podstawowej w Lipce.
Ta reorganizacja wprowadzała prawdziwie rewolucyjne zmiany w Zespole. Bo oto, w starym, macierzystym budynku miejscowej „podstawówki”, w którym szkoła ta mieściła się od 1945r., znalazła swoją siedzibę – szkoła nowa, jaką jest gimnazjum.
Zaś imię patrona, którym była – IV Pomorska Dywizja Piechoty im. Jana Kilińskiego – „przepadło” w procesie zmian.
Od roku szkolnego, 2001/ 2002 w wyniku zmian organizacyjnych, Szkoła Podstawowa w Lipce funkcjonuje w czterech obiektach, znajdujących się w trzech miejscowościach. – Batorowie, Wielkim Buczku i Lipce. Wiąże się to z przewożeniem dużej ilości uczniów do szkół oraz problemami natury organizacyjnej. To rozwiązanie nie satysfakcjonuje nikogo, ale zostało ono wymuszone trudną sytuacją lokalową Zespołu Szkół w Lipce. Zmienić mogłaby ją planowana wcześniej budowa gimnazjum, jednak z powodu trudności finansowych, inwestycja ta nie została podjęta.
Inwestycje i remonty ostatniego dziesięciolecia
Przebudowa i modernizacja szkoły
Budynek szkoły wybudowany został w latach 30 ubiegłego stulecia. Obecnie stan techniczny obiektu jest bardzo dobry, gdyż w ostatnich latach zostały tu przeprowadzone liczne remonty.:
w roku 2002. wymieniono dachówki na całym budynku szkoły,
w roku 2003. wymieniono stolarkę okienną i drzwiową,
w roku 2004. przeprowadzono remont sali gimnastycznej i ocieplono łącznik,
w roku 2007. roku nastąpiło otwarcie nowo wybudowanego gimnazjum,
w latach 2009 – 2010r. przebudowany został budynek główny szkoły;
nie zrealizowano projektu, który zakładał wybudowanie odrębnego bloku żywieniowego, lecz umieszczono stołówkę wraz z zapleczem kuchennym
w piwnicy budynku – takie rozwiązanie pozbawiło szkołę dużej przestrzeni , którą planowano przeznaczyć na działalność pozalekcyjną i miejsce spotkań z rodzicami .
w 2010r. oddano do użytku boisko Orlik 2012.
W 2012r. rozpoczęte zostały przygotowania zmierzające do wyboru patrona Szkoły Podstawowej i Gimnazjum w Lipce . Uroczystość nadania szkołom imienia Jana Pawła II odbyła się 30 maja 2014r.